کمپلکس گرانیتویید مصر در شمال شرق استان اصفهان قرار دارد و از نظر ساختاری در زون ایران مرکزی جای دارد. در این ناحیه سه فاز گرانیتویید و یک فاز پگماتیتی به سن ژوراسیک میانی افیولیت ها و سنگ های دگرگونی منطقه را قطع کرده اند. مطالعات صحرایی نشان می دهد که فاز سوم دارای بیشترین حجم و فاز اول دارای کمترین حجم در این مجموعه نفوذی هستند. همچنین، فاز چهارم، پگماتیت ها جوان ترین عضو مجموعه و فاز اول قدیمی ترین عضو این مجموعه هستند. کانی های تشکیل دهنده این کمپلکس گرانیتویید شامل کوارتز، آلکالی فلدسپار، پلاژیوکلاز و مسکوویت است که در تمام واحدهای سنگی وجود دارند. کانی بیوتیت در سه فاز اول، دوم و سوم وجود دارد. تورمالین متعلق به فاز دوم و چهارم و گارنت نیز محدود به فاز سوم است. بررسی ژئوشیمیایی عناصر اصلی در کمپلکس گرانیتویید مصر، حاکی از روند نزولی Al2O3، FeO، Fe2O3، MgO، CaO، MnO، P2O5 و TiO2 و روند صعودی K2O در برابر سیلیس است، که روند نزولی CaO و Al2O3 به تبلور کانی پلاژیوکلاز، روند نزولی TiO2و FeO را به تبلور کانی های اسفن و تیتان می توان نسبت داد. ماگمای مولد سنگ ها ماهیت کالک آلکالن و طیفی از پرآلومین شدید تا ضعیف و در نهایت متاآلومین است. طبق نمودارهای ژئوشیمیایی نمونه های منطقه مورد مطالعه، هم زمان با برخورد و نوع ماگما هیبرید (S و I) تشخیص داده شد. در بررسی های زمین دماسنجی با استفاده از ترکیب فلدسپارها، دماهای به دست آمده بسیار کمتر از دماهایی است که بیانگر محیط های آذرین باشد و می توان نتیجه گرفت که ترکیب فلدسپارها تحت ﺗاثیر فرآیندهای ساب سولیدوس و میلونیتی شدن تغییر یافته است. دماسنجی بیوتیت های موجود در فاز اول دمای642  - 718 درجه سانتی گراد را پیشنهاد می کند.

گرانیتویید علی آباد دمق در 35 کیلومتری جنوب شهر همدان و در جنوب خاور توده گرانیتوییدی الوند، با روند شمال خاوری- جنوب باختری در شیست های با سن تریاس- ژوراسیک نفوذ کرده است. این توده با هندسه عدسی شکل با ابعاد 2 در 7 کیلومتر در پهنه برشی شکل پذیر دگرریخت شده و به شکل پروتومیلونیت تا میلونیت درآمده است. افزون بر فابریک میلونیتی، درون گیرهای تغییر شکل یافته زیادی در درون این توده وجود دارند که شواهد ساختاری برداشت شده مشخص می سازد که دگرریختی آنها نتیجه تغییر شکل در پهنه برشی بوده است. از آن جا که اختلاف رئولوژی کمی میان توده گرانیتوییدی و درون گیرها وجود دارد، تغییرات بیضویت آنها می تواند نمایانگر نسبی بیضوی کرنش در نقاط مختلف توده باشد که ارتباط مستقیم و معنی داری با شدت گسترش فابریک میلونیتی در آن نشان می دهد. داده های ساختاری از این گرانیتویید مشخص ساخت که هندسه برگ وارگی میلونیتی در بخش باختری کم و بیش قائم و در بخش خاوری شیبی متوسط و چیره به سمت شمال باختر دارد اما خط وارگی کششی در هر دو بخش تقریبا موازی با امتداد برگ وارگی و دارای میل کم یا افقی است. تعیین کننده های نوع برش، جابه جایی امتداد لغز راست بر را برای پهنه برشی تعیین می کنند که در آن بلوک شمال باختری به سمت شمال خاور و بلوک جنوب خاوری به سمت جنوب باختر جابه جایی دارند و تغییر هندسه برگ وارگی میلونیتی در بخش خاوری نتیجه چرخش آن بخش در اثر عملکرد گسل دره غار ارزیابی می شود.

توده های نفوذی گرانیتوییدی جنوب قروه (کردستان) که در سنگ های دگرگونه متاثر از کوهزایی سیمرین نفوذ کرده اند، در 80 کیلومتری شمال غرب همدان قرار دارند. آنها عمدتا گرانودیوریت و گرانیت هستند و به میزان کمتری با دیوریت و گابرو همراه می شوند. ویژگی های صحرایی (برای مثال عدم حضور میگماتیت)، و نیز چندین ویژگی پتروگرافی و ژئوشیمیایی، شامل: حضور کانی های پلاژیوکلاز کلسیک، هورنبلند منیزیم دار و فقدان کانی های سرشار از آلومینیوم (کروندوم و مسکوویت)، ضریب اشباعی آلومینا (ASI<1)، مقدار مولی Na+K کمتر از مقدار مولی Al، نسبت Na2O+K2O-CaO در مقابل SiO2، کاهش روند اکسید فسفر در نمودار هارکر و همچنین، برخورداری از سدیم و کلسیم بالا گویای ترکیب I ماگمای مادر است. به منظور تعیین محیط تکتونیکی نمودارهای سه جزیی Rb/10-Hf-Ta*3 و Th/Yb در مقابل La/Yb و Yb در مقابل Th/Ta، نمودار عنکبوتی و نیز نمودارهای متمایز کننده محیط های تکتونیکی، استفاده شد. با استفاده از روش Agrawall مشخص شده است که گرانیتویید مورد مطالعه به علت برخورداری از مقادیر R مثبت به گرانیتوییدهای کوهزایی تعلق دارد. به طور کلی، نمونه های مورد مطالعه منعکس کننده رژیم تکتونیکی مرتبط با قوس آتشفشانی در حاشیه فعال قاره ای هستند و مشابهت این گرانیتویید را با گرانیتوییدهای مراحل انتهایی کوهزایی نشان می دهند. بررسی سرگذشت و رژیم تکتونیکی پهنه سنندج - سیرجان و سن باتولیت های گرانیتوییدی این پهنه، تایید می کند که گرانیتویید مورد مطالعه فرآورده مراحل پایانی فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر پوسته قاره ای ایران مرکزی است.

گسترش دگرسانی در گرانیتویید آستانه به تشکیل هفت پهنه دگرسانی مجزا در این توده منجر شده است. در منطقه مورد مطالعه دگرسانی های فیلیک و سیلیسی از گسترش درخور توجهی برخوردار هستند. در طی دگرسانی فیلیک غنی شدگی از La بیشتر از سایر عناصر نادر خاکی بوده که می تواند به دلیل تشکیل کانی سریسیت باشد. غنی شدگی از عناصر نادر خاکی سبک در دگرسانی پروپیلیتیک بیشتر از نمونه غیر دگرسان بوده که ناشی از تثبیت این عناصر در کانی های ثانویه است. الگوی به هنجارسازی در دگرسانی آرژیلیک بیانگر تهی شدگی قابل ملاحظه از عناصر نادر خاکی در طی فرآیند دگرسانی است. نسبت Eu/Eu* در نمونه های دگرسان شده پایین تر از یک بوده، در مقایسه با نمونه دگرسان نشده دارای آنومالی مثبت است. به طور کلی الگوی به هنجارسازی به کندریت بیانگر مشابهت در روند عناصر در نمونه های دگرسان و سنگ اولیه است. نتایج حاصل از مطالعه ایزوتوپ های پایدارdO18 ، dD در رابطه با منشا سیالات در دگرسانی های سیلیسی و فیلیک، بیانگر هم پوشانی آب های ماگمایی - دگرگونی است.

تودة گرانیتوییدی ذرتی در حاشیة خاوری بلوک لوت برونزد دارد. این توده شامل تونالیت بیوتیت دار و سینوگرانیت-آلکالی فلدسپار گرانیت به همراه گرانودیوریت های پورفیروییدی بیوتیت و تورمالین دار، گرانیت، انکلاوهای آذرین و رسوبی دگرگون شده، رگه ها و دایک های فلسیک است. کوارتز، پلاژیوکلاز، میکروکلین، ارتوز، بیوتیت، مسکوویت و تورمالین از کانی های سازندة این توده هستند. این تودة آذرین درونی از نوع کالک آلکالن پتاسیم بالا، پرآلومینوس و از گرانیت های نوع S است. نمودارهای عنصرهای فرعی و خاکی کمیاب دست کم دو روند را نشان می دهند که احتمالاً نشان دهندة خاستگاه متفاوتی برای واحدهای سنگی مختلف این توده است. سنگ های سازندة این گرانیتویید از عنصرهایی مانند Rb، Th، U، K و Pb غنی شدگی و از عنصرهایی مانند Nb، Sr، P، Ti و Zr تهی شدگی نشان می دهند. این ویژگی ها از نشانه های دخالت پوسته در پیدایش ماگماهای پهنه های برخوردی به شمار می روند. واحدهای گرانودیوریت پورفیروییدی تورمالین دار و سینوگرانیت تا آلکالی فلدسپار گرانیت از ذوب سنگ مادری متاپلیتی و غنی از رس با خاستگاه پوستة بالایی و بی دخالت گوشته به کمک آبزدایی مسکوویت و در یک کمان برخوردی پدید آمده اند. واحدهای گرانودیوریت پورفیروییدی بیوتیت دار به همراه گرانیت، تونالیت بیوتیت دار و انکلاوهای آن پیامد ذوب سنگ مادری متاگری وکی و فقیر از رس با خاستگاه پوستة بالایی و بی دخالت گوشته به کمک آبزدایی بیوتیت و محیط زمین ساختیِ به ترتیب برخوردی و پسابرخوردی بوده اند. نمودارهای تعیین فشار و دما نشان دهندة فشار آب 5≥ کیلوبار و دمای 650 تا 700 درجة سانتیگراد برای گرانودیوریت های پورفیروییدی بیوتیت و تورمالین دار و سینوگرانیت تا آلکالی فلدسپار گرانیت و دمای 775 درجة سانتیگراد برای گرانیت، تونالیت های بیوتیت دار و انکلاوهای آن هستند.

توده گرانیتوییدی آستانه اراک دارای سن ژوراسیک میانی بوده، ترکیب غالب آن گرانودیوریت است. این توده از دیرباز با کانی سازی طلا و معدن کاری شناخته شده است. گرانیتویید آستانه در برخی مناطق متحمل دگرسانی شده است. دگرسانی های فیلیک و سیلیسی، از جمله دگرسانی موجود در منطقه بوده که در کوه شیرمزد از گستردگی بیشتری برخوردارند. دیگر دگرسانی های منطقه، پروپیلتیک، کلریتی، آرژیلیتی، تورمالینی شدن، متاسوماتیسم سدیک و اسپینل-فلوگوپیت هستند. فیلیک (کوارتز-سریسیت) و پروپیلتیک به عنوان گسترده ترین دگرسانی های منطقه هستند. دو نوع سیال درگیر در رگه های کوارتزی حضور دارند و بر اساس مطالعات دماسنجی سیالات درگیر، تغییرات دمایی از 333-341 تا 350-355 درجه سانتی گراد است. به علت نبود فاز دختر شوری سیالات پایین تا متوسط است (10-17 درصد وزنی نمک). تغییرات فیزیکوشیمیایی هنگام شکل گیری سامانه گرمابی فرایند جوشش را سبب شده است. کاهش حرارت و غلظت نمک در سیالات درگیر به دلیل آمیختگی سیالات با آب های سطحی بوده است. درجه حرارت های پایین تر از 220 درجه سانتی گراد در سیالات درگیر می تواند ناشی از گردن کشیدگی باشد. عمق تشکیل رگه ها توسط شوری سیال، دما و فشار کنترل شده و برابر با، 400-900 متر است. نمودارهای عنکبوتی در نمونه های غیردگرسان بیانگر غنی شدگی از عناصر کمیاب سبک نسبت به عناصر کمیاب سنگین است. دگرسانی تورمالینی دارای الگوی REE مسطح بوده، غنی شدگی چندانی نشان نمی دهد اما در دگرسانی سیلیسی تهی شدگی از عناصر کمیاب سبک و غنی شدگی از عناصر کمیاب سنگین قابل ملاحظه بوده، عناصر کمیاب سنگین دچار تفریق زیادی نشده اند.

تودة گرانیتوییدی ملک چاه رویی درون مجموعة دگرگونی ده سلم در حاشیة خاوری پهنة لوت برونزد دارد. این توده از طیف سنگی با ترکیب تونالیت، گرانودیوریت و گرانیت (مونزو و سینوگرانیت) ساخته شده است. این سنگ ها دربردارندة کانی های کوارتز، پلاژیوکلاز، میکروکلین، ارتوز، بیوتیت و مسکوویت با بافت های گرانولار، میرمکیتی تا پویی کیلیتیک هستند. نمودارهای زمین شیمیایی نشان می دهند این توده کالک آلکالن، پرآلومینوس و بیشتر متمایل به گرانیتوییدهای نوع S است. روندهای مشابه عنصرهای فرعی و خاکی کمیاب در نمودارهای بهنجارشده به ترکیب گوشتة اولیه و کندریت نشان دهندة خاستگاه مشترک سنگ های این توده هستند. سنگ های سازندة این گرانیتویید از عنصرهایی مانند Rb، Th، U، K، Pb، Nd، La، Sm، Hf، Ce و Pr غنی شدگی و از عنصرهایی مانند Nb، Sr، P، Ti و Zr تهی شدگی نشان می دهند. این ویژگی ها در ماگماهای پدیدآمده در پهنه های فرورانش حاشیة فعال قاره‎ای با دخالت پوسته به چشم می خورند. این تودة گرانیتوییدی از نوع گرانیت های پسابرخوردی در یک کمان قاره ای برخوردی عادی تا بالغ است که از سنگ مادری با ترکیب متاگری وکی فقیر از رس با خاستگاه پوستة بالایی از آبزدایی بیوتیت پدید آمده است. نمودارهای Al2O3+FeOt+MgO+TiO2 دربرابر Al2O3/(FeOt+MgO+TiO2)، SiO2 دربرابر p 2O5 وZr و نمودار سه تایی Qtz-Ab-Or نشان می دهند گرانیتویید ملک چاه رویی در فشار بخارآب 5 ≥ کیلوبار و میانگین دمای 775 درجة سانتیگراد پدید آمده است.

مجموعه پلوتونیک خواجه مراد در جنوب خاوری مشهد شامل گرانودیوریت هایی است که توسط دایک هایی از آپلیت و پگماتیت گرانیتی و مونزوگرانیت های جوان تر قطع شده اند. آپلیت ها از دید کانی شناسی شامل کانی های کوارتز، فلدسپار (آلبیت تا ارتوکلاز و میکروکلین)، مسکوویت و کانی های فرعی گارنت (آلماندین - اسپسارتین)، تورمالین، بیوتیت و ایلمنیت هستند. پگماتیت ها نیز شامل کوارتز، فلدسپار (آلبیت تا الیگوکلاز، ارتوکلاز و میکروکلین)، مسکوویت و مقدار کمی گارنت (آلماندین - اسپسارتین)، تورمالین، ایلمنیت، بریل و کلمبیت هستند. بر پایه شواهد کانی شناسی و ژئوشیمیایی، پگماتیت های خواجه مراد از پگماتیت های نوع عناصر کمیاب لیتیم دار (RE-Li) و مربوط به خانواده پگماتیت های لیتیم- سزیم- تانتالیم (LCT) هستند. بر پایه شواهد صحرایی و ژئوشیمی سنگ کل، منشا مذاب های آپلیت - پگماتیت گارنت دار مرتبط با مونزوگرانیت های نوع S و محصول تفریق مذاب ها در مراحل پایانی تبلور است که در کمربند برخورد قاره ای تشکیل شده اند.